بازیکن ۱۸ ساله استقلال که به تازگی عضو این تیم شده درباره شرایط فعلی خودش صحبت کرد.
به گزارش sabaplan.net، چند روز پیش خبر جالبی در رسانه رسمی باشگاه استقلال منتشر شد: “ابوالفضل ذلیخایی، مدافع چپ‌پای جوان و آینده‌دار فوتبال ایران به استقلال پیوست.” او که فعلاً برای شرکت در جام ملت‌های زیر ۲۰ سال آسیا در اردوی تیم ملی جوانان حضور دارد، قبل از ترک تهران قراردادی پنج ساله با استقلال بست و قرار است بعد از پایان کار شاگردان حسین عبدی در جام ملت‌ها، به طور رسمی به جمع آبی‌پوشان اضافه شود. ذلیخایی که ۱۸ ساله است، در مصاحبه با خبرنگار ما از انگیزه بالای خود برای ادامه کارش گفت اما تأکید کرد در حال حاضر تمام تمرکزش را روی موفقیت تیم ملی جوانان قرار داده است. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:
ابتدا درباره استقلال صحبت کنیم یا تیم ملی جوانان؟
الان در اردوی تیم ملی هستم و تمرکزم روی این اردو و جام ملت‌هاست. بهتر است درباره تیم ملی صحبت کنیم.
متولد چه سالی هستی؟
۱۸ اسفند ۱۳۸۴ در شهر همدان به دنیا آمدم. سن واقعی من همین هست و صغره نکرده‌ام. تا ۱۵ سالگی همدان بودیم و سپس به تهران آمدیم.
فوتبالت را از کجا شروع کردی؟
از بچگی یک استعداد ذاتی در فوتبال داشتم. اوایل بازیکن فوتسال بودم. بعد از اینکه آقای گل یک دوره مسابقات کشوری شدم به تیم ملی فوتسال دعوت شدم. از مسابقات که برگشتیم، یک مربی داشتم که گفت بهتر است تو به فوتبال بیایی. یک سال در تیم منتخب همدان فوتبال بازی کردم و آن وقت بود که مربی به من گفت بهتر است به صورت حرفه‌ای‌تر بازی کنی. همان شد که با کل خانواده راهی تهران شدیم. دو سه ماه درگیر انتخاب تیم بودم تا اینکه به واسطه دوست پدرم به تیم نوجوانان پاراگ رفتم. شرایط داخلی تیم خوب نبود و منحل شد. زمان گذشت تا به فصل جدید رسیدیم. به تمرین نونهالان استقلال رفتم و تست دادم و قبول شدم و عضوی از تیم استقلال شدم. سرمربی من حسین صدرمحمدی بود که مرا انتخاب کرد.
چه شد که مورد توجه حسین عبدی قرار گرفتی؟
در رده نوجوانان من در تیم پارسیان بازی می‌کردم. تیم ملی نوجوانان آن سال به کافا رفته بود. ما یک بازی دوستانه با تیم ملی انجام دادیم. در نهایت لیست بازیکنان را برای تست تیم ملی دادند که شامل چند مرحله بود و توانستم آنها را پاس کنم.
بازی تیم ملی در جام ملت‌های نوجوانان خیلی خوب بازی کردی. در رؤیایت داشتی که روزی مقابل برزیل بازی کنی؟
واقعیت این است که در تصورات من حضور در تیم ملی وجود نداشت. قطعاً پوشیدن پیراهن تیم ملی آرزوی هر بازیکنی است. در این چند سال آقای عبدی لطف داشتند و این فضا را برای من فراهم کردند. خوشحالم که تا الان هم جواب اعتمادشان را داده‌ام.
در بازی جام جهانی نوجوانان با برزیل اتفاق دراماتیکی رخ داد. نیمه اول دو هیچ باختیم اما در پایان سه بر دو برنده شدیم. بین دو نیمه در رختکن چه اتفاقی افتاد؟
در رختکن که بودیم، آقای عبدی تمام بچه‌ها را جمع کرد. جو خیلی سنگین بود و ما ترسیده بودیم چون عقب بودیم و حریفمان برزیل قهرمان دوره قبلی بود. آقای عبدی به جز بازیکنان، به سایر نفرات حتی اعضای کادر فنی هم گفت از رختکن بیرون بروند. آنجا یک شوک اساسی به همه ما داد و واقعاً به خودمان آمدیم. با جدیت برایمان صحبت کرد و یادآوری کرد که برای رسیدن به آن نقطه چقدر تلاش کرده‌ایم. قبل از اینکه به زمین برگردیم صحبت‌های انگیزشی هم با ما انجام داد و رفتیم و برنده شدیم.
